Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 40% των ανδρών με συμπτώματα προστατίτιδας δεν ζητούν ιατρική βοήθεια. Ταυτόχρονα, οι συνέπειες της νόσου, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου ανδρικής υπογονιμότητας, είναι πολύ σοβαρές. Μάθετε ποια συμπτώματα πρέπει να δείτε γιατρό και τι να κάνετε για να αποφύγετε να αρρωστήσετε.
Τι είναι η προστατίτιδα
Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονή του προστάτη ή του προστάτη, είναι μια από τις πιο συχνές «αρσενικές» ασθένειες. Η προστατίτιδα είναι πολύ διαφορετική, μπορεί να εμφανιστεί λόγω μόλυνσης και χωρίς αυτήν, με ανεπαρκή σεξουαλική δραστηριότητα και με περίσσεια και ούτω καθεξής. Αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τις βασικές αποχρώσεις της νόσου.
Περίπου το 10% των ανδρών εμφανίζουν συμπτώματα χρόνιας προστατίτιδας, αλλά μόνο περίπου το 60% από αυτούς αναζητούν ιατρική βοήθεια (Nickel JC et al. , 2001).
Η προστατίτιδα προσβάλλει άντρες όλων των ηλικιακών ομάδων και ο επιπολασμός της συνεχίζει να αυξάνεται. Οι άνδρες κάτω των 50 ετών αποτελούν το 65, 2% των ασθενών, σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο επιπολασμός της νόσου μεταξύ των ανδρών στο σύνολό του είναι 13, 2-35% (Lummus W. F. , 2001; Meares E. M. , 1990). Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, από 8 έως 35% των ανδρών ηλικίας 20-40 ετών πάσχουν από φλεγμονή του προστάτη. Μεταξύ των ηλικιωμένων, η πραγματική εικόνα «κρύβεται» από την εμφάνιση καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη (αδένωμα του προστάτη), καθώς τα συμπτώματά τους είναι σε μεγάλο βαθμό τα ίδια. Έως και το 65% των ασθενών με αδένωμα υποβάλλονται σε θεραπεία με μη αναγνωρισμένη προστατίτιδα. (Nickel JC et al. , 2007). Δεδομένου ότι οι φλεγμονώδεις ασθένειες των γεννητικών οργάνων είναι μια κοινή αιτία της ανδρικής υπογονιμότητας, οι επιστήμονες μιλούν για απειλή για την αναπαραγωγική υγεία του έθνους.
Τι είναι η προστατίτιδα
Μια απλή διαίρεση σε οξεία και χρόνια δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει την προστατίτιδα, η ασθένεια περιλαμβάνει αρκετά σύνδρομα με διαφορετική κλινική πορεία. Σκεφτείτε ποιες μορφές της νόσου είναι απομονωμένες σύμφωνα με τη σύγχρονη ταξινόμηση (Krieger JN et al. , 1999).
Κατηγορία Ι: Οξεία βακτηριακή προστατίτιδα. . . Ένα σχετικά σπάνιο είδος, που αντιπροσωπεύει μόνο το 5% των περιπτώσεων. Είναι συνέπεια της λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος, αναπτύσσεται στο πλαίσιο των προδιαθεσικών παραγόντων (μειωμένη ροή ούρων, κατασταλμένη ανοσία). Στο 5% των περιπτώσεων, μετατρέπεται σε χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα.
Κατηγορία II: Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα. . . Είναι επίσης μια σπάνια ασθένεια που θεωρείται επαναλαμβανόμενη λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος με κύριο επίκεντρο τον προστάτη.
Κατηγορία III: Σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού πόνου. . . Προηγουμένως, αυτή η ασθένεια ονομάστηκε χρόνια αβακτηριακή προστατίτιδα και αντιπροσωπεύει έως και το 95% όλων των διαγνωσμένων προστατίτιδας (Habermacher GM, 2006). Το σύνδρομο χρόνιου πόνου συνδυάζει παθολογίες που χαρακτηρίζονται από ουρολογικό πόνο απουσία λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος. Δεν περιλαμβάνει ουρηθρίτιδα, καρκίνους, στένωση της ουρήθρας, νευρολογικές βλάβες στην ουροδόχο κύστη. Χωρίζεται σε κατηγορίες IIIa και IIIb: με σημεία φλεγμονής και χωρίς σημάδια φλεγμονής. Αυτά τα σημεία προσδιορίζονται από το εργαστήριο, κυρίως από την παρουσία λευκοκυττάρων στα ούρα ή στις εκκρίσεις του προστάτη.
Κατηγορία IV: Ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα. . . Είναι ένα τυχαίο εύρημα κατά την εξέταση ενός ασθενούς. Διαγιγνώσκεται συχνότερα κατά την εξέταση ανδρών για στειρότητα ή αυξημένο επίπεδο του δείκτη PSA στο αίμα. Δεν εξετάζουμε λεπτομερώς αυτόν τον τύπο ασθένειας, καθώς οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη αναπτύξει μια ενιαία άποψη αυτής της μορφής (Nickel JC, 2011).
Συμπτώματα προστατίτιδας
Συμπτώματα οξείας προστατίτιδας
Η ασθένεια αρχίζει έντονα, υπάρχει πόνος στο περίνεο, η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται. Η επιθυμία ούρησης είναι συχνή (τουλάχιστον 5-7 ανά διανυκτέρευση), η ούρηση γίνεται επώδυνη, δύσκολη. Τα ούρα βγαίνουν σε διαλείπουσες μερίδες, δεν υπάρχει αίσθηση ικανοποίησης από την ούρηση. Αίμα μπορεί να βρεθεί στα τελευταία μέρη των ούρων. Ο πόνος είναι χειρότερος με τις κινήσεις του εντέρου. Πρόκειται για μια σοβαρή ασθένεια που απαιτεί επείγουσα βοήθεια.
Οι επιπλοκές της οξείας προστατίτιδας είναι:
- οξεία κατακράτηση ούρων
- απόστημα του προστάτη (σχηματισμός πυώδους εστίασης)
- παραπροστατίτιδα (φλεγμονή του ιστού γύρω από τον αδένα, μπορεί να προκληθεί από ένα απόσπασμα απόστημα).
- φλεβίτιδα του παραπροστατικού φλεβικού πλέγματος (φλεγμονή στις γύρω φλέβες).
Χρόνια συμπτώματα προστατίτιδας
Όλοι οι τύποι χρόνιας προστατίτιδας (σύνδρομο βακτηριακού και χρόνιου πυελικού πόνου) είναι παρόμοιοι. Η εικόνα της νόσου είναι πολύ μεταβλητή, παρακάτω είναι μια λίστα με συμπτώματα που μπορεί να υπάρχουν με διαφορετική σοβαρότητα.
- Πόνος:
- πόνος ή δυσφορία σε μία από τις χαρακτηριστικές περιοχές (βουβωνική χώρα, υπερκοκκία, όρχεις, πέος, κάτω πλάτη, κοιλιά, ορθό).
- πόνος κατά την ούρηση ή αυξημένος πόνος κατά την ούρηση
- πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά την εκσπερμάτωση
- αυξημένη ευαισθησία των μυών στο περίνεο.
- νευροπαθητικός πόνος;
- πόνος λόγω εντερικού ερεθισμού.
- Συμπτώματα ούρων:
- συμπτώματα της κατώτερης ουροποιητικής οδού (LUTS) που σχετίζονται με την εκκένωση (ώθηση για άδειασμα της ουροδόχου κύστης, ακράτεια, ώθηση ούρησης, νυκτερινή ώθηση, πόνος κατά την ούρηση)
- LUTS που σχετίζονται με απόφραξη (ασθενής πίεση ούρων, διαλείπουσα ροή, ανάγκη ώθησης).
- αίσθημα καύσου στην ουρήθρα
- επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
- Σεξουαλικές δυσλειτουργίες:
- στυτική δυσλειτουργία
- παραβίαση της εκσπερμάτωσης (πρόωρη ή καθυστερημένη εκσπερμάτωση, αίμα στο σπέρμα)
- μειωμένη λίμπιντο.
- Ψυχοκοινωνικά συμπτώματα:
- ανησυχία;
- κατάθλιψη;
- γνωστική και συμπεριφορική εξασθένιση
- μειωμένη ποιότητα ζωής
Οι άνδρες με σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου είναι πιο πιθανό να έχουν εκδηλώσεις ψυχολογικού στρες και σεξουαλικής δυσλειτουργίας (A. Mehik, 2001).
Εάν εμφανιστούν συμπτώματα προστατίτιδας και συνδρόμου χρόνιου πυελικού πόνου, θα πρέπει να δείτε έναν ουρολόγο ή ανδρολόγο. Σε περίπτωση σοβαρών συμπτωμάτων οξείας προστατίτιδας, θα πρέπει να ζητήσετε βοήθεια έκτακτης ανάγκης για να αποφύγετε την κατακράτηση ούρων και άλλες επιπλοκές.
Αιτίες της προστατίτιδας
Η φλεγμονή στον προστάτη αναπτύσσεται υπό την επίδραση πολλών παραγόντων. Ένας υγιής αδένας απουσία προδιαθετικών παραγόντων έχει τη δυνατότητα να αντιστέκεται στη μόλυνση και τη φλεγμονή. Η έναρξη της νόσου διευκολύνεται από μείωση της ανοσίας, παραβίαση της εκροής εκκρίσεων από τον προστάτη, ανεπαρκές σεξουαλικό σχήμα, δυσκολία στην εκροή ούρων και επιδείνωση της κυκλοφορίας του αίματος στα πυελικά όργανα. Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν κρύα κλίματα, κατάχρηση αλκοόλ και καθιστικό τρόπο ζωής.
Η οξεία προστατίτιδα είναι μια βακτηριακή φλεγμονή, τα πιο κοινά παθογόνα είναι τα Escherichia coli, Proteus, Pseudomonas aeruginosa, Enterobacter και μερικά άλλα. Η ασθένεια αναπτύσσεται όταν η λοίμωξη εισέρχεται στον αδένα με ρίψη ούρων, με ανοδική λοίμωξη, μέσω της λέμφου από το ορθό ή με αίμα από άλλες εστίες μόλυνσης. Η σεξουαλική μετάδοση παθογόνων παίζει σημαντικό ρόλο.
Παράγοντες κινδύνου για οξεία βακτηριακή προστατίτιδα:
- phimosis;
- λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος;
- οξεία επιδιδυμίτιδα (φλεγμονή της επιδιδυμίδας).
- απροστάτευτη πρωκτική επαφή
- καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης
- χειρουργικές επεμβάσεις μέσω της ουρήθρας.
- βιοψία του προστάτη
- παραβίαση της έκκρισης και της απέκκρισης του προστατικού χυμού.
Οι παράγοντες κινδύνου και οι αιτιολογικοί παράγοντες της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας είναι παρόμοιοι με εκείνους για την οξεία. Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι αιτιολογικοί παράγοντες των γεννητικών λοιμώξεων: Trichomonas, chlamydia, ureaplasma, mycoplasma.
Το σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου δεν θεωρείται επί του παρόντος ομοιογενής ασθένεια · οι γιατροί δυσκολεύονται να ορίσουν την κύρια αιτία του. Μόνο στο ένα τρίτο αυτών των ασθενών, η βιοψία αποκάλυψε φλεγμονώδεις αλλαγές στον προστάτη. Πιστεύεται ότι ο πρωταρχικός ρόλος στην ανάπτυξή του διαδραματίζεται από ανοσολογικές, νευρολογικές και ενδοκρινικές διαταραχές.
Μεταξύ των αιτιών του συνδρόμου που εξετάζουν οι επιστήμονες:
- λοιμώξεις
- αυτοάνοσες διαταραχές ·
- χημική φλεγμονή λόγω εισόδου ούρων.
- διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος
- ρίχνοντας ούρα στους αγωγούς του προστάτη.
- πόνος στους μύες του πυελικού εδάφους λόγω της παθολογικής τους έντασης.
- παγίδευση νεύρων.
- ψυχολογικό στρες.
Διαγνωστικά της προστατίτιδας
Διάγνωσηοξεία προστατίτιδατίθεται βάσει:
- καταγγελίες
- ιατρική εξέταση;
- εξετάσεις ούρων, οι οποίες πρέπει να περιλαμβάνουν βακτηριολογική καλλιέργεια για την ταυτοποίηση του παθογόνου.
Σε απλές περιπτώσεις, συνήθως δεν απαιτείται απεικόνιση του προστάτη. Ο εγκάρσιος υπέρηχος (υπερηχογράφημα) ή η υπολογιστική τομογραφία (CT) της λεκάνης γίνεται εάν η κατακράτηση ούρων είναι σοβαρή και εάν υπάρχει υποψία για απόστημα προστάτη. Η δοκιμή PSA επίσης δεν συνιστάται, καθώς σε μια οξεία ασθένεια το επίπεδό της θα αυξηθεί σε κάθε περίπτωση. Η βιοψία του προστάτη αντενδείκνυται λόγω του πόνου και του υψηλού κινδύνου επιπλοκών.
Για τη διευκόλυνση της διάγνωσηςχρόνια προστατίτιδαΟι γιατροί χρησιμοποιούν διάφορα ειδικά ερωτηματολόγια που προσδιορίζουν το ιστορικό της νόσου, τις αλλαγές στην ποιότητα ζωής και περιγράφουν λεπτομερώς τα συμπτώματα. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο γιατρός ψηλάφει την κοιλιά, πραγματοποιεί ψηφιακή εξέταση του προστάτη (μέσω του ορθού), αξιολογεί την κατάσταση των πυελικών μυών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η διάγνωση γίνεται με βάση ιατρική εξέταση και βακτηριολογική και κλινική εξέταση ούρων ή σπέρματος. Τα κριτήρια για τη διάγνωση της χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας είναι ένα ιστορικό επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος και μια δεκαπλάσια αύξηση των βακτηριακών επιπέδων σε εκκρίσεις προστάτη, καλλιέργεια σπέρματος ή ούρηση μετά από μασάζ προστάτη (Budía Α, 2006).
Εάν η ανάλυση της έκκρισης του προστάτη και των ούρων δεν παρέχει αρκετές πληροφορίες παρουσία συμπτωμάτων χρόνιας προστατίτιδας, πραγματοποιούνται οι ακόλουθες πρόσθετες μελέτες:
- Δείγμα 2 γυαλιών (ανάλυση ούρων για τον προσδιορισμό της θέσης της λοίμωξης).
- Δείγμα 4 γυαλιών.
- ρυθμός ροής ούρων
- προσδιορισμός των υπολειμμάτων ούρων
- κυτταρολογική ανάλυση των ούρων.
Στη διαφορική διάγνωση (για να αποκλειστούν οι πέτρες του προστάτη, το απόστημα, ο καρκίνος), χρησιμοποιούνται επίσης οι ακόλουθες εξετάσεις:
- σπέρνοντας ένα επίχρισμα από την ουρήθρα.
- έλεγχος για σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες ·
- ανάλυση για PSA;
- ουροφλομετρία;
- κυστεοσκόπηση
- βιοψία του προστάτη
- οπισθοδρομική ουρηθρογραφία
- Υπερηχογράφημα των νεφρών
- απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού, υπολογιστική τομογραφία.
Θεραπεία της προστατίτιδας
Θεραπεία βακτηριακής προστατίτιδας
Στην ιδανική περίπτωση, η αντιβιοτική θεραπεία πρέπει να βασίζεται σε βακτηριολογικά δεδομένα. Αλλά συνήθως ξεκινά προτού ληφθούν τα αποτελέσματα, υποθέτοντας ότι τα πιο κοινά παθογόνα είναι εντερικά βακτήρια. Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τη θεραπεία ουρολογικών λοιμώξεων, τα φάρμακα επιλογής για τη θεραπεία της οξείας και χρόνιας βακτηριακής προστατίτιδας είναι αντιβιοτικά των ομάδων φθοροκινολόνης, μακρολίδης, τετρακυκλινών. Μετά τον προσδιορισμό του παθογόνου, το αντιβιοτικό μπορεί να αντικατασταθεί.
Η περίπλοκη οξεία βακτηριακή προστατίτιδα απαιτεί μερικές φορές χειρουργική θεραπεία. Σε περίπτωση αποστήματος, η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται μέσω του ορθού ή μέσω της ουρήθρας. Στην περίπτωση οξείας κατακράτησης ούρων, όταν είναι αδύνατο να περάσει ο καθετήρας μέσω της ουρήθρας, πραγματοποιείται μια κυστοστομία, ο καθετήρας εισάγεται μέσω του κοιλιακού τοιχώματος πάνω από την ηβική.
Η πρόσθετη θεραπεία για οξεία προστατίτιδα περιλαμβάνει ανακούφιση από τον πόνο, πυρετό, κατανάλωση πολλών υγρών, μαλακτικά κόπρανωνΟι άλφα αποκλειστές χρησιμοποιούνται επίσης για τη βελτίωση της ροής των ούρων. Μετά τη θεραπεία για οξεία προστατίτιδα, οι ασθενείς θα πρέπει να απέχουν από τη σεξουαλική επαφή για μια εβδομάδα.
Θεραπεία με σύνδρομο χρόνιας προστατίτιδας / χρόνιου πυελικού πόνου
Όπως επισημάνουμε, η αιτία αυτού του συνδρόμου είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Εξ ου και οι δυσκολίες με την επιλογή της θεραπείας. Συνήθως, ο γιατρός ξεκινά τη θεραπεία με το διορισμό 1-2 φαρμάκων, τα οποία μπορούν να αλλάξουν εάν η αποτελεσματικότητα είναι ανεπαρκής. Οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τη διαχείριση του χρόνιου πυελικού πόνου προσφέρουν τα ακόλουθα φάρμακα και θεραπείες:
- Οι άλφα αναστολείς χαλαρώνουν την ουροδόχο κύστη και τον προστάτη, ανακουφίζοντας σημαντικά τα συμπτώματα.
- Τα αντιβιοτικά μπορούν επίσης να συνταγογραφηθούν επειδή η εμπειρική εμπειρία έχει δείξει ότι μπορούν να είναι αποτελεσματικά.
- Τα αντιφλεγμονώδη στοιχεία βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και ανακουφίζουν τον πόνο.
- Οι αναστολείς της 5-άλφα αναγωγάσης ανακουφίζουν τα συμπτώματα της προστατίτιδας.
- Τα μυοχαλαρωτικά έχουν παρόμοια επίδραση με τους άλφα αποκλειστές.
- Φυτοθεραπεία. Το βιοφλαβονοειδές κουερσετίνη και πολλά άλλα φάρμακα ανακουφίζουν τον πόνο μέσω αντιφλεγμονωδών και αντιοξειδωτικών ιδιοτήτων.
Στο σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου, το εικονικό φάρμακο βοηθά στην ανακούφιση των συμπτωμάτων κατά 30% (D. A. Shoskes, 1999)
Θεραπεία χωρίς ναρκωτικά:
- Μασάζ προστάτη. Πραγματοποιείται με το δάχτυλο μέσω του ορθού, τα μαθήματα συνιστώνται 1-3 φορές την εβδομάδα για 3-4 εβδομάδες.
- Φυσικές μέθοδοι:
- ηλεκτρομαγνητική θεραπεία;
- θερμοθεραπεία μικροκυμάτων
- θεραπεία εξωσωματικών κυμάτων σοκ.
- Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την ενδοσκοπική τομή του λαιμού της ουροδόχου κύστης, τη διαουρηθρική εκτομή του προστάτη και ακόμη και την απομάκρυνσή της εάν έχουν αποτύχει άλλες μέθοδοι. Αυτή η μέθοδος θεραπείας χρησιμοποιείται σπάνια.
- Ψυχολογική θεραπεία. Η επιδείνωση της ποιότητας ζωής και η δύσκολη στάση των ασθενών απέναντι στην κατάσταση απαιτούν την παρέμβαση ψυχολόγου.
Πρόληψη
Για προειδοποίησηοξεία προστατίτιδααπαιτείται έγκαιρη θεραπεία οποιωνδήποτε ουρολογικών ασθενειών, θυμόμαστε μια ασφαλή σεξουαλική ζωή και αποφεύγοντας τις γεννητικές λοιμώξεις. Η μερική πρόληψη πρέπει να γίνεται από γιατρούς χωρίς να συνταγογραφούν περιττές επεμβατικές επεμβάσεις (βιοψίες, κυστεοσκόπηση) και ριζικά τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος.
Τα κύρια σημεία της πρόληψης της χρόνιας προστατίτιδας:
- Προσωπική υγιεινή. Για την πρόληψη λοιμώξεων, οι οικείες περιοχές πρέπει να διατηρούνται καθαρές.
- Σωματική δραστηριότητα. Όταν κάθεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, το αίμα στην πυελική περιοχή σταματά, το οποίο μπορεί να συμβάλει στη φλεγμονή του προστάτη. Πρέπει να σηκωθείτε και να κινηθείτε σε κάθε ευκαιρία. Το τέντωμα, η αερόβια άσκηση δίνουν ένα καλό αποτέλεσμα. Μεταξύ άλλων, η σωματική δραστηριότητα μειώνει το άγχος που συχνά σχετίζεται με προστατίτιδα.
- Κανονική σεξουαλική δραστηριότητα ανάλογα με την ηλικία.
- Υγρό. Πρέπει να πίνετε αρκετά για να ξεπλύνετε τα βακτήρια από το ουροποιητικό σύστημα.
- Διατροφή. Συνιστάται να περιορίσετε τη χρήση τροφίμων που ερεθίζουν τον προστάτη: καφέ, τσάι, ανθρακούχα ποτά, μπαχαρικά, τουρσιά, κονσερβοποιημένα τρόφιμα, τηγανητά τρόφιμα και αλκοόλ. Το ποσοστό των φρούτων και λαχανικών στη διατροφή πρέπει να αυξηθεί. Αυτές οι συστάσεις είναι επίσης σημαντικές για τη θεραπεία της νόσου.
- Διατήρηση ενός υγιούς βάρους.
- Έλεγχος πίεσης. Για να το κάνετε αυτό, μπορείτε να μιλήσετε με έναν ειδικό (ψυχοθεραπευτή), να μάθετε πώς να χαλαρώνετε.
- Ασφαλές σεξ για την πρόληψη λοιμώξεων.
- Αποφυγή υποθερμίας.
- Έγκαιρη επίσκεψη στο γιατρό όταν εμφανιστούν επικίνδυνα συμπτώματα: επώδυνη ούρηση, συχνή ώθηση, δυσφορία στην κάτω κοιλιακή χώρα και το περίνεο.